Alışkanlıklarımız da kullandığımız malzemelere göre şekilleniyor. Peki alt yapı? Buna gerçekten hazır mıyız?

Halimizi yıldızları avuçlamaya çalışırken, ayaklarımız toprakta gibi görüyorum. Uçup yakalamıyoruz yıldızları, ayaklarımızla başımız arasına uzunca bir mesafe koyarak tutuyoruz. Vücudumuza yükleniyor, esnettikçe esnetmeye uğraşıyoruz. Sanki koşulları değiştiremiyorsak, kendimizi değiştiririz düşüncesine sarılıyoruz.

Kışın kardan, fırtınadan elektrik kesiliyor denir, yazın nedeni açıklanamayan arızalar. Elektriğiniz kesildiğinde, üçüncü- dördüncü katlara çıkan suyunuz, çıkamaz oluyor. Banyoda kalan annenizin veya babanızın yaşı kaç olursa olsun, ona çözüm üretemiyorsunuz. Arayıp sorduğunuzda ise, bitmek bilmeyen beş dakika sonralar…

Beş dakika demeseler neler mi olur? O yaşlı insana, birazdan gelecekmiş demezsiniz mesela! Ya da o gün ödevini bilgisayarda yazmaya çalışan çocuk, oyalanmaz gider kitapları ile ilgilenir. Ya da o sırada acil bir işiniz için, internetin gelmesini bekleyeceğinize, jeneratörle çalışan bir yere gider sorununuzu çözersiniz. Daha birçok aksaklık sıralanabilir. Mesela uyku saatimizi belirlemeleri gibi. Belki geceleri çalışması gereken insanları hesaba katan yok. Ama yanıtı veren, beş dakika demekten hiç caymaz.

Üst üste aramaktan neden utanırız bilemiyorum ama böyle bir his ile hep yanımızdaki birilerine aratmaya çalışırız. Az önce ben aradım, şimdi sen ara diye. Derdimiz kimsenin boğazını sıkmak değil, sadece kesintinin ne kadar süreceğini anlamak ama yine de utanırız. Oysa ortada hizmetin sunumunda eksiklik var, ay sonunu bir gün geçtiğinde, borcumuzu faize düşürmeyi iyi bilen şirketler, elektriğimizin neden kesildiğini ve ne zaman geleceğini bize söylemekten imtina edebiliyorlar. Yine de biz aramaktan utanırız. Alacaklı değil de, borçluymuşuz gibi! Babamızın cebinden her ay, “aldığımız hizmet” karşılığı para gitmiyormuş gibi…

Kaçak kullanan çokmuş, iyi de bunun kahrını neden hepimize çektiriyorsun? Faturasını düzenli ödeyene bundan dolayı, özür babında her ay geri ödeme yapıyor musunuz? O insanlar size alamadıkları ya da yarım yamalak aldıkları bir hizmetin karşılığını ödemiş olmuyorlar mı?

Bu elektrik şirketlerini işletenlerin yemek yediği yerlerde garson olası geliyor insanın. Tabağı sofraya küüt diye bırakıp, çatalı, kaşığı rastgele ortaya fırlatıp, üstüne de çıkışta iyi bir faturayı önlerine koymalı…

Belki insanların misafirlerine, eşine dostuna mahcup olmasının nasıl bir duygu olduğunu anlamalarına yardımcı olur ve sadece almakla değil, almayı hak etmek için, önce iyi bir hizmet sunmak gerektiğini anlamalarına yardımcı olur.

Kesintiler olduğu günlerde, insanların telefonlara sarılması ve ne kadar süreceğini öğrenmeye çalışmasının onlarca yüzlerce nedeni olabilir. Telefonlara yanıt veren kişiler, gerçekten bilgi verebilecek şekilde, bilgilendirilmiş olmalılar. Ya da gerçekten bu iş için kim maaş alıyorsa, telefonlara o baksın. Aylık gelirinin nedeninin, insanlara bilgi vermesi olduğunun bilincinde olan biri, aramalardan dolayı rahatsız olmaz. Aksine eğer kimsenin aramasına gerek kalmazsa, işinin anlamsızlaşacağını ve kendisine başka bir iş bulmak zorunda kalacağını bilir.

Hiç rakibi olmayan şirketler, kötü bir kader gibi. İnsanı katlanmaya zorluyorlar. Onlara dönük hiçbir yaptırım gücümüz yok.

Bu yazdıklarım sadece ilçemizle ilgili değil. Başka yerlerde de kesintilerle ilgili önceden bilgilendirmelere özen gösterilmediği için mağdur olan, birçok insan ve meslek grubunun haberlerini okuyoruz.

Ürünleri zayi olanlar, çiftliklerde sütlerini çöpe dökmek zorunda kalanlar gibi…

Teknoloji çok hızlı hayatımıza giriyor, bizi elektrik şirketlerine daha çok bağımlı kılıyor. Bence bundan böyle küresel köyün efendisi, sigorta şartelini indirme yetkisine sahip olandır.