Güneşi beklediğim sokaklar karanlığa teslim,

Dostluk bir damla şu misali uçup gitti halim elim,

vazgeçilmez olduğun du parmakla gösterilişin hep aynı çerçevede kalmak istediklerin bir tesbih tanesi gibi dağıldı.yüzün ak alnın dik ruhun umman yürü ki dağlar taşlar yol olsun yürü yıllar yürüdüğün yollar senindir...‪

Bazen sabahı düşünür, bazen gecenin karanlığından kurtulmanın sevincini, sevinci daim kılan, yürekleri dorukta tutan en güzel bir şeyin yaşamak olduğunu çizgiler ile dile getirirken ve kaybolan hayatların ebediyete intikalinin en acıklı bir hikayesini hatırlar gibi bir günü idrak ederken karanlığa kapılan şu demde güneşin daim ve hakim olması dileğiyle…

Yalnızlığımı sebebini bilemediğim şarkılar ile avutuyorum en buruk bir hal ile...

derde derman, bu yüreğe ferman misali aşk nelere kadir. Hem huzur, hem tahir ve sabır duruklarını aşar bu aşir ve bir sebebi olmalı bu dile getirilişin ey can, ve yürekte vuku bulan en güzel canan, gel yedi rengi içinde taşıyarak bir ırmak gibi hem akışına bırakılan hem temiz, hem berrak ...


Bu bir serzeniş ruhun derinliklerinden akseden en içli duygular ve sen ise içten gelen en güzel sevinçsin hep tebessüm ile ifade edilen..

Biliyorum artık gecenin hakim olduğu bir zamanı ve hayal edilemez bir girdabın en doruğuna doğru, her yer ıssızlığa bürünmüş her yol sapa ve insanlık dirayetini yitirmiş her gönülde yalnızlık hakim ve çıkılmaz bir sokağın en sonunda gibi en ötesinde hayatın...Şimdi başladığım bir sözcükle betimleyip sonlandırmak istiyorum içinden çıkılmaz bir halin içimden akanlara bırakarak...


Gecenin rengi oldu gün artık heyhatlar yükselir oldu feryatların iştirak ettiği ve her misal gibi güneşin etkin, insanlığın unutulmaya yüz tuttuğu şu demde huzur ve barışın hakim olması dileğiyle…